<< Back to Poem of The Day    

 
 
  SON SESİMİZ

Başkalarının duyduğu, kendimizin duymadığı
Bir sesimiz var:
Kısacık
Yaşamla - Ölüm arasında, son nefes alışımız
Veya verişimiz...Son sesimiz..
Bir ses...kısacık...HIK

Annem öyle söyledi; kocası için..
Yatmışlar ve biraz sonra ..HIK

Teyzem de teyzesi için..
Nenem ‘bir dinleneyim’ demiş ve uyumuş;
Sonra bir...HIK
Sonsuz uykuya yattığını hiç bilememiş.

Anneannem dedeminkini duyamamış..uyuyorlarmış;
Dedem sabah olduğunda uykusuna huzur içinde
Devam etmiş.

Babamınkini bilmiyorum...yanında değildim.

Annem ise 25 gündür zorla uyutuluyordu...
Oysa o uyutulmak değil, artık uyanmamak istiyordu..
Onun sesini duymadık..onun yerine makine ses verdi:
Tınnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnn........

Bu HIK’a benzemiyordu...!

BANU


OUR LAST SOUND

We make a sound
We do not hear ourselves
But others do;
In short
Twixt life and death
We take –or give
Our last breath...
Our last sound...
A brief sound-HK

My mother said this of her husband...
They went to bed, a little later...HK
My aunt of her aunt...

My grandma said
“I’ll take a little rest” and slept;
And then came...HK
She didn’t even know
That that sleep was her last

My mother’s mother
Did not hear my grandpa’s...
They were sleeping...
When morning came
My grandpa went on
Sleeping peacefully.

As for my father
I don’t know...
I wasn’t there

For 25 long days
We helped my mother sleep...
Although it wasn’t
Sleep she wanted
Just not waking up...
We didn’t hear
The sound she made
It was the machine
That made it for her:
Tnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnn......

It didn’t sound like HK...!

BANU

Translated by ANGELA ROOME

<< Back to Poem of The Day